وقتی بچه بودیم آرزوهامون خیلی قشنگ بودن،ته آرزومون این بود که ی دوچرخه برامون بخرن یا بهمون اجازه بدن ی شب خونه مادربزرگمون بمونیم یا اجازه بدن تو ی روز دوتا بستنی بخوریم
وقتی مدرسه ای شدیم آرزوهامون بزرگتر شد.
نهایت آرزوهامون این بود که وقتی بزرگ شدیم دکتر بشیم و یا خلبان یا ی مهندس.
.
.
.
.
ی روز میرسه که به سن پیری میرسیم و تو همون سن هم واسه خودمون ی آرزوی خاصی خواهیم داشت
وقتی مطالب قبل وبلاگم رو دیدم ،دیدم دوسال پیش که وبلاگم رو باز کردم چه هدفی داشتم و شاید چند سال بعد دوباره به خودم بیام و بفهمم زمان گذشته و من ی دوره ای از زندگی رو از دست دادم.
.
.
خیلی سخته که خدا ی روزی بگه ،آهای بنده بسه دیگه،خسته شدم از این زندگی تکراریت،زندگی ای که چشمت هیچ کس رو ندید د،فقط خودت رو میدیدی و فک میکردی زندگی فقط همین چند روزه.شد ی بار دست پایین تر از خودت رو بگیری؟شد ی بار مردم به واسطه تو کاری ازشون راه بیفته؟
.
.
.
آرزوها چی هستن؟؟؟همین هدفای کوچیک دنیایی که بعد ی مدت خودمون هم به هدفامون خندمون میگیره؟هدف پیش خدا چه معنی داره؟
.
خوش به حال کسی که ته دلش از هدفاش و نوع زندگی کردنش راضی باشه.
درباره این سایت